De Bende van Jan de Lichte

Vlaanderen, 1747. Jan de Lichte keert terug van de Oostenrijkse oorlog als een gevangene, beschuldigd van moord en desertie. Hij slaagt erin te ontsnappen en keert terug naar zijn geboortestreek.

Tincke neemt Jan mee in de wrede, ellendige wereld van de bannelingen. Misdaad, hoeren, wetteloosheid en uitbuiting zijn er schering en inslag. De streek kreunt onder de bezetting van de Fransen.

Tincke bevrijdt een zwaargewonde Jan en ontdekt de ware toedracht van de premie op Jans hoofd. Coffijn wil de bereikbaarheid van de stad vergroten door de aanleg van een weg.

De overval op de postkoets lijkt een groot succes maar een deel van de buit zorgt voor heel wat problemen. Coffijn looft, tegen het advies van Baru in, een premie uit om de daders op te pakken.

De verdwijning van Héloïse beroert de gemoederen in de stad. Haar vader is ontroostbaar en gaat te rade bij Deken Pycke, die hem belooft haar op te sporen.

De Spanjol gaat op zoek naar de gewonde Tincke want IJzeren Simon wil koste wat het kost Tinckes kop na wat hij De Schele heeft aangedaan.

Een aangeslagen Tincke en de bende beramen een plan om de gevangen genomen Jan te bevrijden. Baru krijgt door de uitlevering van Jan zijn beloofde pruik en treedt toe tot het schepencollege.

Eén jaar later: de werken aan de weg zijn voltooid en hoe groot de welvaart in de stad ook is, de ellende in het kamp bij de bannelingen is des te groter.

Jan is opgestaan uit de doden en is strijdvaardiger dan ooit. Na de dood van Pycke rust de vloek van Jan nu op Baru en Coffijn, al is die laatste niet echt onder de indruk.

Na de dood van burgemeester Coffijn is Baru de enige overgeblevene die de wraak van Jan moet vrezen. De voorspoed in het kamp zet de bannelingen aan te dromen van een beter leven.